De bronzen fakkels toortsen
in de geschiedenis van de
verloren sneeuwlandschappen.
De zwavel overheerst de gemengde
buskruitgeuren en “dampt” in de
deemoed van de koperen helmen.
Elke kleine, lederen vrede -
breekt naadloos en bedwelmt - triggert
zacht iedere, koude handstreek.
Rubberen banden omhelzen mekaar in elke metalen,
moeie straat.
Wij wenen en bidden.
God luistert misschien morgenvroeg bij dageraad …….
door Marc Van Hoey.